सहजा उतरले नभ भुवरी
झालेच नं मिलन तयांचे
पसरल्या नक्षत्र चांदण्या
नव्हे रे दवबिंदु तृणाते
अग पहाटे इतक्या का
घाईत निघुन जातेस
तुज्या घाईने तयांचे
बोलणे अर्धवट राहते
युगलोटावे तैसे दिन
हळुवार सरकत जातो
सोबत भेटीची तिच्या
उत्कंठा वाढवित नेतो
मग हळुवार नभमनी
ती रात्र उतरत जाते
मनी नभाच्या कसली
स्वप्नांची गर्दी होते
तळमळत नभ भुप्रियेला
हळुवार साद घालतो
शीतलफुंकर घालुन तिचे
अंग शहारुन जातो
इतक्यात अलवार कशी
रात्र निघोन जाते
मग नभ भुवरी अलगद
नक्षत्रासह येते
रोज रोज दो क्षणांची ही
भेट नशिबी तयांच्या
तरीच जन्मांतरीची
नात्यात गोडी तयांच्या
No comments:
Post a Comment