कधी कधी माझ झोपेत अस होत
स्वप्नात आलेल मनात उतरतं
भावलच मनाला ह्रदय घुसळवतं
अस कल्पनांच दही मि कागदावर मांडतो
त्यात अलंकारोपमांचे काप टाकतो
पाहतो तो ही पद्य कोशींबीर होते
पन मी ती एकटी नाही हो खात
कारण आई नी शिकवल होतं ना
देतो तो देव अन राखतो तो
कुपमंडुक
बाजीराव©
No comments:
Post a Comment