हिवाळा

मन भुलले मन फुलले
मज रमवी उषा ही धुक्यात
झोंबतो थंड हा वारा
फिरता रानावनात !
रोमांचित होते ,शहरुन येते
जव होतो स्पर्श जलास
आनंदी लहर ही उठते
डिवचते स्वच्छंद मनास!
कुरणावरती ग रानसाजणी
हरएक पानी ग रानसाजणी
जणु सांडीयले मोती कुणी
जे सांगती न बोलता
जगाहो पळभर इतरास आनंदुनी
..........
हिच कविता

मन भुलले रे मन फुलले रे १२
मज रमवी उषा धुक्यात १०
झोंबतो सुगंधीत हा वारा १०
जव फिरता रानावनात ! १०
रोमांचित होते रे,शहरुन येते रे १२
जव होतो स्पर्श जिवनास १०
आनंदी लहर ही उठते १०
डिवचते स्वच्छंद मनास! १०
कुरणावरती चमचम करती १२
हर पानी ग रानसाजणी १०
जणु सांडीयले मोती कुणी १०
सांगती न बोलता जगाहो १०
दो क्षण जगास आनंदुनी१०

बाजीराव ©

ये परतुनी भाग दुसरा मँरेथॉन

ता. 11डिसेबर 2008

काय रे यड्या काय झालाय तुला!
आरे विनू मी तुला बोलतोय!
.......या रवीच्या जोराच्या बोलावण्याने आणी धडधड हलवण्याने विनुची तंद्री भंगते..
आं अं अरे दमलोय रे थोडा तर सहजच लागल ध्यान शुन्यात ..त्यान सारवासारव तर केली पण डोळ्यातील भाव सर्व काही बोलत होते आणी ते ताडणाराही अकुशल नवता तो होता.
रवीराज अभयसिंह जमदाडे उर्फ रवी किंवाRAJ
विनय चंद्रराव देशमुख उर्फ विनु उर्फ VCD
b.sc microbiology  द्वीतीयवर्षाचे विद्यार्थी .
आज दोघेही मँरेथॉन रनींग करुन आले होते पण रवीला विनुचं वागन जरा वेगळच वाटु लागल होतो.
कधीही बडबड करणारा आज एकांती बैसत होता
ज्याच मैदानात इतरत्र कधीच लक्ष जात नवते  त्याच्या नजर कुणाला तरी शोधताना दिसत होती....
आता तर काय हा ....
इतके दर्दभरे गाणेही ऐकत होता......

काय करु
काय करु.....नुसत
नुसत  थैमान मांडल होत विचारांनी रवीच्या डोक्यात ....,.,.
शेवटी अवाज चढवण्याचा प्रयत्न करतो पण बळेच शांत होऊन  विचारतो....
आरे काय झाल आज तु 8kmपर्यंत लिड करत होतास आणी हरलास कसा ?
मला कळेनासं झालंय
मोठ्यामोठ्या मँरेथान मारल्यात आपण ही तर किरकोळ होती ,काय झाल आस .....सांगशील का ,,अजुन नकोस त्रास देउस please !
शेवटी रवी भावनिक होतो डोळ्यात पाणी तरळताना स्पष्ट दिसत होत .आणी हृदयाची कालवाकालव
त्याच्या शब्दातुन स्पष्ट जाणवत होती.....
कारण दोघेही अगदी शाळेपासुन खेळाडु म्हणुन असोत की अभ्यासात बरोबरच असत.    .....सुरुवातीस अनेक हार सोबत पचवल्या दोघांनी पण निराशा त्यांच्या मनाला कधी स्पर्शु शकली नाही
कारण
त्यांचा प्रेरणेचा स्रोत होता सह्याद्री ,
तोच सह्याद्री ज्यानी दिल्लीस तुडविण्याची जिद्द भरली होती ह्यांच्याच पुर्वजात.
आज ही तो जिद्दीच अमृत देतोच फक्तृ ते मिळवायला मराठी माणसासारखा काळजाचा कटोरा हवा!
असे हे दोघे मराठ्यांचे मन जरी सह्याद्रीच्या कड्यांसारखे  असले तरी हृदयाच्या जागा तर दरीप्रमाणे होत्या खोल,
अगदी खोल
पण त्यात अजुन प्रेमाचा झरा नवता उगम पावला.असो 
नंतर हे विजय मिळवीत गेले .....पण म्हणतात ना
कुशल विजृयी वीरास पराजय मृत्यू प्रमाण
ेवाटते तसेच
तसच ही हार देखिल जिव्हारी लागली होती
अथवा ती लागयला हवी पण
तरीही रवीला काइतरी वेगळच फरक जाणवत होता.....विनुमधे
ते विनुच्या लक्षात आलं तो पटकन भानावर आला आणी
आणी मग विषय बदलायच म्हणुन उठला , आणी जवळची बियरची बॉटल घेतली व आणी म्हणाला
चल सेलीब्रेशन करु यार !
तु भी क्या दिल पे लेता है !
देख ये जिंदगी तो किसी किसी शिकारी की तरह है
कभी शिकार मिलती है कभी नही
हमे तो बस कोशीश करनी चाहीये
बाकी सगळी आई जगदंबिकेची इच्छा !

तो काळ!

होती अशीही गंमत न्यारी
त्या  कालाची त्या वेळेची!
वसे चिमण्यांचा थवा आनंदे
बोले धेनु हंबरुनी!
काटेरी असुनी ती बोरं भरीची
ती खार दुडदुडे तिजवरती!
!१!
होती अशीही गंमत न्यारी
त्या  कालाची त्या वेळेची!

पहाट होता एकु येई आर्या मोरोपंतांची
ढळता सांज गायी आई गिते ती अंगाईची
त्या अंगाईला साथ हाताची
नाद नवा उदया येई
जशी निद्रादेवी ये ई तेव्हा
तशी येतच नाही आता ही....!२!

होती अशीही गंमत न्यारी
त्या  कालाची त्या वेळेची!

शाळा होती नदी पल्याडे
ते गुरुजी होते टोपीवाले
दांडी नित्याची त्या शाळा
काय गरज हो आम्हाला
तो निसर्ग आसेल जर गुरु आमुचा
आकाश असायचे छत त्याची
!३!
होती अशीही गंमत न्यारी
त्या  कालाची त्या वेळेची!

आठवता  गतकाल आपला
ते चेहरे अगणित गजबजती
उठतो आठवांचा कोलाहल अन
आग लागते हृदयासी
सरले आपले दिनसुखाचे
सुहृदय अंतरले हो मजसी
फिरुन सांगते हे मन मजला

होती अशीही गंमत न्यारी त्या काळाची  त्या वेळेची!
omi©

मी मराठी....

लहानपणी सांगितल होत
आजोबानी आठवंत मला

ही माती आपली माता असेल तर हे
सह्याद्रीचे कडे बाप असतील!
तुला मातीची माया लगेच दिसेल
पण
या कडेदर्यांची माया मोठ्या संकटात धैर्याने उभे रहायला शिकवेल तुला
अगदी बापासारखं!
आयुष्यात तुझ्या बाळा ,
येईल निराशा जर कधी
तर  अशावेळी तु फक्त आपला इतिहास स्मर!
तुला जगण्याची हजार कारणं दिसतील.

बाजीराव पांडव(omkar)

ये परतुनी ! भाग पहीला रवी

सकाळच्यावे ळी मग या रवी डोळे कसेबसे उघडुन थोडा आळसावलेल्या स्थितीत उठतो.

मग तो वॉशरुमकडे जाउन येतो !आणी खिडकीतुन बाहेरच प्रभातेच वातावरण पाहत त्या वातावरणाचा आनंद घेत कसल्याशा विचारात गुंग होतो , जसे की त्याच्या sub concise mind ने त्याला पुढील दुर्दैवी घटनेचा अलर्ट दिला असावा!

तेवढ्यात मोबाईल आलेल्या मेसेजने त्याची तंद्री भंगते 

तो पटकन मोबाईल उघडतो व मेसेज पाहतो!तर तो मेसेज कंपनीचा असतो, तर खाली पाहतो तृर यशु चा सकाळी ७;२७amला 

तो मेसेज.

   dear ravi,

      aaj 8 0clock mala CCD LA bhetshil .

       mi wat baghtey lavkar ye.

         tuzi ashu

हा मेसेज वाचल्याबरोबरच रवी एकदम भुत पाहील्यागत आवरायला सुरुवात करतो!कसाबसा आवरतो !

पटकन गाडीची चावी घेतो पण कुणास ठाउक  त्याच्या मनात कुठेतरी खळबळ होती !

आज त्याला दुचाकीच घ्यावीसी वाटत होतं पण तरी त्याने मनाचा संदेश बाजुस ठेवुन चारचाकीच घेतली  आणी गाडी स्टार्ट करुन निघतो !

वाटेत तीला आवडणारा फुलांचा गुच्छ घेतो व घाईघाई  पोचतो व तिच्या समोर जाउन थोड वेगळच नटखट स्माईल देतो!

तब्बल अर्धा तास उशीर झालाय वेड्या!

मी काय तुझ्यासारखी रिकामटेकडी वाटली काय !

इतका उशीर कारे!

    हो नाहीतर महापौरच आहेस नाही का शहराची तु !माझ्यासाठी वेळ नसायला

हातात लपवलेली गुच्छ पुढै करत.

आता कसली वाट बघायचीय आयुष्यभर तर साथ रहायचय

  तीची कळी एकदम खुलली 

          म्हणजे तुझे पप्पा हो म्हणाले?

खर सांगतोयस!  

........"आता लग्नाला हो म्हणार नाहीत तर काय आता 

स्कॉलरशीपची परिक्षा दे म्हणणारेत."....तो म्हणाला...

काय माहीत तसही तु म्हणजे चिंटुच आहेस न माझा!

पण खर सांगु !

नाई विचारल अजुन 

 यावर थोडस चिडल्यासारख करुन 

..आ रे मग कधी विचारणारेस?!

मममी विचारणारे ना ,विचारतो ना माझ्या घरी !आजच विचारतो

हो का ,काई नको  ती म्हणते

आता तो पारच दांडी उडाल्यासारखा उडतो 

का? ग काय झाल?

यार जाम फट्टु आहेस बघ तु!

थोडासा विस्मयाने रवी..काय?

म्हणजे
आरे घाबरु नको रे 

मी विचारलं ते ! तुझ्या मम्मीला !

कककाय तु कधी ?केवा ?कस ? का ?
अस का केलस !
त्याला 44०व्होल्टचा झटका लागल्यागत हा धडाका येउन बसतो!
आणी नाहीतर काय तु गेले चार महीने झाले घरी सांगतोयस हा
मी किती दिवस वाट बघु ! घरच्यानी दुसरं जमवल असत तर
मि तर जिवंतपणीच मेले....

हे वाक्य पुर्ण होण्याधीच तो तिच्या ओठांवर हात ठेवत वाक्य रोखतो

काही क्षण असे शांततेत जातात .मग तो बोलतो
नाही अस बोलु नकोस ग ! ती कल्पनाही नाही सहावणार !
जसे चांदनीवीणा चंद्राची सुंदरता अर्धवट!
किनार्यावीणा समुद्र अर्धवट
जसे राधेशिवाय कृष्णलिला अपुर्ण
तसेच तुझ्याशिवाय मी ही अपुर्णच ना ग!
मान्य आहे
मी घरी विचारण्याची हिंमत करु शकलो नाही कारण मला भिती होती की माझ्या घरातुन कदाचित आपल्याला विरोध झाला आणी आपल्याला दुर केल तर मी कसा जगेन!
अस दुर्भिक्ष ची भितीने नाही ग सांगु धजावलो...
पण तुझं कस ऐकल !आईनी!
      एकदम सुर पालटुनच बोलला .त्याचृ हे बोलन तिला सवयीच होत भावनिक बोलता बोलता मधे पलटीचा सुर मारणं

अरे पिलु ,मि या आधी खुप विचार केला कि कात बोलु....कसं बोलु..
पणय ना काईच सुचल नाई रे,
सुचल नाई तर काय बोललीस पागल! तो आता थोडा वैतागून
तीच वाक्य पुर्ङ करण्याआधीच बोलला!

अरे मग मि आपल्याबद्दल च सगळ खर बकुन गेले!
मला वाटल हे आता अंगावर येतय काय पण तरी ते आवश्यकचृ होच ना !
हे सांगताना तिच्या हृदयाची कंपने रवीला जाणवु लागले!
तो मधेच म्हणाला "  मग आईनी तुला काय उत्तर दिल !
काय देणार ! आणखी त्यांचा तर सपोर्ट मिळाला पण जाम लेक्चर ऐकावं लागल!

बरय ना मग ,
लोकाना लेक्चर देणारीला ,आज सासुपुढ लेक्चर ऐकावंच लागलं की नाई

मार खाशील हा रवी तु ,   ,असकाही नाहीय हां!
त्याने मुड बदलत तीला टोमणे मारायला सुरुवात केली आणी तीने ही मुड बदलला
तोवर कॉफी संपवली पण होती मग
रवी ने बील पे केल आणी तिला मागे बसवुन कँनाटहुन निघणार की,
एक ओळखीचा अवाज त्यांच्या कर्णपटलावर येऊन पडतो!
इतकी कसली घाई रे ! येड्यानो...माझ्यासाठी नाय थांबणार! 

आईच हवी

पप्पा मला ही आई नको !
.आईने रागावल्यामुळे सोनुला तिचा राग येतो तो त्याचे गाल फुगवुन म्हणतो

आपण दुसरी आणु!

आस डोळे पुसत चार वर्षाचा मुलगा म्हणतो !
वडील हलकेच हसुन त्याला पटकृन उचलुन कडेवर धरतात आणी लाडाने म्हणतात !

हो का !मलाही तशच वातल चल आपण मोठ्या आईकडे जाऊत!
कुत बीडला!

हो पप्पा स्मीतहास्य करीत म्हणाले!
नको मी नाई जानाल! सावत्र आईच नाव ऐकुन कान टवकारुन म्हणतो!!
 
तुमीच जा!
पप्पा आश्चर्ययुक्त स्मितभावाने
"का रे"
आवडत नाही का तुला मोथी आई!
नाही !
आवलते ना !
वडीलांच्या समाधानासाठी म्हणतो!
पण आईला ती रलवते ना म्हणुन म्हणुन  मग मी नाई येनाल !
जा तुमीच!

पप्पा मोठ्यानी हसतात!
ऐकलस का ग तुझी सवतं रडवते म्हणे तुला!
त्याला हळुच खाली सोडतात
मघाशी आले राग तो विसरतो अन आईच्या हळुच कुशीत शिरतो....

हा काय चमत्कार म्हणायचा गं , वडील विस्मयतेने विचारतात !

चमत्कार नाही हो काही ,
     आइ लेकराच प्रेम समुद्रासारख अथांग असते,
त्या भरती येते,
ओहोटी ही येते ,
पण समुद्र जसा आटत नाही तसं हे नात्यातलं प्रेम कधी संपत नाही!!

.बाजीराव©

काय हे

कंटाळलो ह्या बंदीवासाला हो
हो बंदीवासच तो
काय तर म्हणे कॉलेज.
उमेदीचा काळच घड्याळानी जखडलाय
ह्या वैतागातून चिंतनास वेळ तो मिळने अवघड
सगळ्यांच्या अपेक्षांच ओझ का म्हणुन झेलायच
मी ही व्यक्ती आहे तसेच मला व्यक्तीमत्व ही आहेच.
तो ब्रायटन किनाऱ्यावर सावरकरानी म्हटल्याप्रमाणे
मिही म्हणतो
सागरा प्राण तळमळला

भेटु दे बालपण पुन्हांदा

आज खरच मनाची नव्हे मणाची भडास काढणारय कागदावर........
ओंकार ©

नाद....

रात्रीचे २वाजलेत पन आज झोपेने मात्र  उन्हाळ्याच्ची सुट्टी  मारलीय.
रात्रभर  घड्याळाची टकटक........
विचारांच वादळ शांत  पडुही देत  नाहीये
मग ब्लाँग लिहायला  घेतोय..
काल संदीपच्या शेतावर गेलो  होतो ,हल्ली  गावी दर शनिवारी  आम्ही  तेथे  जमतो
या वेळी त्याच्या  घरी  आम्हांला  antique भाला सापडला .
आता आम्हाला  आधीच  शस्त्रे  गोळा  करणे  प्रिय ..तो फिर क्या त्याचे  डीटेल dimension रेकॉर्ड अन  तो हातात घेऊन  फोटो  इ. सोपस्कार झाले.

घरी आज जणु खजिना  सापडल्याच्या आवेशात येउन थडकलोत
अन  विरमुद्रेत आई आजीला   दाखवू  लागलोत .......
पन परिणाम  विपरीत
आजीच तर भाला  बघुन पित्तच खवळल"नसते भंगार गोळा करावयाचा  नादच लागलाय म्हणे पोराला ..(टिपीकल ब्राम्हण स्टाईल मध्ये ) कुठे  तालीम करा ,कुठ बरचे तलवारी  गोळा  करा,यांनी  काय  पोट भरेल ????
गावी येउन  हे भलतेच  नाद लागलेत पोराला ...
झाल इथेही नाद हा शब्द
मराठीत
नाद हाशब्द जवळजवळ  5-6अर्थी असेल असा आपला अंदाज  परंतु  मराठवाड्यात नाद म्हटले  की व्यसनाधिनता,आधिनता किंवा  एखाद्या  गोष्टीचा आहारी  जाणे(ह्या शब्दाची  देखील  मला गंमत च वाटते  पण असो आता विषय  हा नाही )मग तो नाद कोणत्याही  असो दारु,गुटखा,मावा ,मटका ,पोरींचा इ.वाईट  अथवा व्यायाम  ,चित्र ,गाण,नाचण असे असोत या शब्दात  सर्वांची  ॕ category एकच,हाशब्द  मला सर्वात  सहनशिल सर्व समावेक आणि सुधारक  वाटला कारण  ह्याच्या लेखि सर्व छंद  वा व्यसन  सारखे
मग म्हटलं  छंद  अन  व्यसन यात फरक काय
तर विचार  केला एखाद्या गोष्टीचा  छंद  जोपासन व्यसन ठरेल
पण एखादं व्यसन कधी छंद .......
ठरेल
इथेच  मी अनुत्तरीत राहीलो.
हल्ली  बर्याच पोराच्या  गाड्यावर " अमक्याचा नाद करायचा  नाय " अस लिहुन  टेकीत गाडी  फिरवीतात.
पन नाद केला म्हणजे ?
काय
,

आता मलाच  तिन छंद  आहेत  (तसे प्रत्येकाला  काहीनाकाही असतोच )
1)पुरातन शस्त्रे  जमवणे(हा ग्रुपमध्ये  आहे)
२)पेन्सिल  स्केचेस काढणे
३)पोहणे अन व्यायाम  करणे

आता नाद केला  आम्ही  पन .........पण
तो वयानुसार असो वा वातावरणानुसार तो बदलतच गेला
लहानपणी  गोट्यांचा नाद इतका की दोन्ही खिसे भरुन शाळेत  गोट्या नेणारा आणि एक दिवस झालं अस
खिसातुन काहि गोट्या फळ्या जवळ पडल्या  आणी ही गोष्ट सर येण्याचा गोंधळॉत माझ्या लक्षात आलीच नाही  आणी मग काय सर जसे आत आले तसे धरणीला लोटांगन करते झाले.
मग काय अख्या वर्गात  हसं झाल्यावर  सरनी जो ताव माझ्यावर  काढला
तो मला गोट्या आजजरी दिसल्या तरी आठवतो
सुरपारंब्या ह्या खेळाचे देखिल असेच झाले
सुरपारंब्या !
एक नामशेष होण्याच्या सन्मार्गि लागले ला खेळ .
:-( या खेळावर पुर्ण  पोस्ट  टाकेन.;-)
यातही जेव्हा  माझ्यामुळे मित्राच्या  नको त्या  भागावर  लागले  अन त्यानंतर जे महाभारत  झाले त्यामुळे माझा हाही खेळ बंद झाला.
मग मोठेपणी
चित्र काढण्याचा अन इतिहास अभ्यासाचा नाद लागला
आसे हे नाद
बदलले
वयाबरोबर
काळाबरोबर
मित्रांबरोबर
एवढे  मात्र  नक्की  ठेवून गेले गोड आठवणी

नमस्ते सदावत्सले मातृभुमे........

११जाने२०१५ ऐतिहासिक दिन
           तो दिन
                 52000स्वयंसेवकांचा सागर नव्हे नव्हे महासागर  म्हणावा,
200पोलीस कर्मचारी बंदोबस्त
300स्वयंसेवक बंदोबस्त
१००एकरक्षेत्र  आणि 15जिल्हातील स्वयंसेवक.

                    हि संघाची  शक्ती  पर्यायी  हिंदूची  शक्ती आहे हे सर्वांनी  लक्षात घ्यावे .
हिंदू कुणाच्या वाटेला  जात नाही अन
गेला  तर  कोथळा काढल्याशिवाय राहिला  नाहीत .
राष्ट्रीय स्वयंसेवक  संघ
देवगीरी प्रांत  महासंगम