डोळ्यांचे बनोनी घन
कित्येक बरसल्या राती
उगाच होते बरसने ते
कोणा परक्यांसाठी
पाचोळ्यागत उडाल्या
मनशिशिरातुन भावना
उगाच फुलल्या होत्या
कुणा आगंतुकासाठी
गढूळ झाला होता
विचारप्रवाह मनाचा
का उगा थांबला होता
संकुचित डबक्यापाशी
तुटले बांध धैर्याचे
मन तुटलेले जेव्हा
मिच होतो माझा,
ना कोणी सावरण्यासाठी
No comments:
Post a Comment