आकाशानेही एकदा

अकाशाने ही एकदा खाली पडुन बघाव
धरतीने ही कधी  उंच  उडुन बघावं
तोडाव्यात सीमा  नियमांनी स्वतःच्या
स्वप्नानेही झोपुन गाढ सुंदरस स्वप्न बघाव

अकाशाने ही एकदा खाली पडुन बघाव
धरतीने ही कधी  उंच  उडुन बघावं
तोडाव्यात सीमा  नियमांनी स्वतःच्या
स्वप्नानेही झोपुन गाढ सुंदरस स्वप्न बघाव

सैतानाने ही एकदा जिकुन बघाव
अमर देवानं ही एकदा मरुन बघाव
वैरानं ही प्रेम करताना इथे
काट्यांनी ही एकदा बहरुन बघावं

आयुष्यान स्वतः जगुन बघाव
अग्नीचही अंग कधी  शहारुन जाव
खोल खोल गर्तेत
समुद्रा,
तु ही एकदा बुडुन बघावस

बाजी

नको रे आता मना

न नको रे आता मना
सोडलेली वाट पुन्हा
ते दिवस  अन ते
शरदचांदणे पुन्हा
तीच नाती तीच जाळी
एकटेपण अन रात्र काळी
तेच विचार तिच वादळे
आज आता शमवी पुन्हा को रे आता मना
सोडलेली वाट पुन्हा
ते दिवस  अन ते
शरदचांदणे पुन्हा
तीच नाती तीच जाळी
एकटेपण अन रात्र काळी
तेच विचार तिच वादळे
आज आता शमवी पुन्हा

थोडीसी उम्र कटाकर

थोडीसी उम्र कटाकर ऐ जिंदगी हमने राज कई देखे
काले धुए मे लिपटे कुछ कल कुछ आज कई देखे
न
  थी खबर फितरते सुरत की जमाने तेरी
दुनिया मे रहकर हमने हमने नकाबपोश्त चेहरे कई देखै
बाजी

झुकी नजरोसे

झुकी नजरोसे देखा उन्हे तो
क्या बताऊ ऐसी बहार आयी
छोड पुनम को उतर दिल मे चाँदरात आयी
न हुयी नजरोसे गुफ्तगु फिर भी
होठो पे दिल की बात आयी
उठी पलके जब उनकी हमारी तरफ
तो मचलकर दिल मे इश्क की फुहार आयी .

झुकी नजरोसे देखा उन्होने
तो क्या बहार आयी
न हुयी गुफ्तगु नजरसे फिर
भी दिलमे इशक की फुहार आयी

पदावली

पदावली गतकर्माची सुटता ही सुटेना
सुत्रे जीवनाची माझ्या गणितात बसेना
मायेच्या चक्रात माझा प्राण असा गुंतला
क्षितिज शोधण्या कोणी जिप्सी जणु निघाला

क्षितिजापार वाट ही जाते कोठे कळेना
आयुष्यवात मजला वाहवितो कुठे कळेना
गुंततो मायेत मि अलिकुली भ्रमर जसा
प्रारब्ध गतजन्मी चे नेते कोठे कळेना

रे कृष्णा

रे कृष्णा पुन्हा गिता आम्हास सांग आता
कर्मयोग खरा तु आम्हास दाव आता
बोल आमचे हे बुडबुडे जलावरचे
या तरुणास आमच्या तु अर्जुन दाव आता

भरकटलो आम्ही राष्ट्राच्या अवघ्या साठीत ह्या
भरकटलेल्या यौवनास ह्या आशेचे क्षितिज दाव आता
पुराणे अवडंबरे कांडात धर्म उरला
राक्षसाचा दंभ ब्राह्मणी नाकात शिरला
वेदसंहीता उरल्या पाठ मुखोद्गत पंडीताच्या
गिता कपाटात पडल्या वाड्यात ब्राह्मणांच्या

धर्मवीर क्षत्रिय आज दर्पात पार बुडला
सोडुन खड्ग हातीचे म्लेंच्छपायी पडला
नशा चढली ताकतीची अंगीचा धर्म सुटला
तुझा क्षत्रिय हा आता नशेत पार बुडला

क्षितिजासम आभासी कृष्णा हा धर्म आज उरला
कामचुकार लंबोदरा हाती  कर्मयोग बघ उरला
कर्तव्यच्युत भरतपुत्र आज जातीत विभागला
आपल्याच सहउदराचा हिंदु वैरी आज बनला

घे चक्र आज पुन्हा तु हाती फिरव पुन्हा चाके
संपवुन टाक मन्वंतर वा आता अवतार पुन्हा घे
तु ओढ रथ अर्जुनाचा पुन्हा  रुप दाखविते ते
तु सांग गिता पुन्हा वा बुडव द्वारिके ते

विचार

विचार...

मी तरी कोण हा एक पक्षी पाहुणा
गुंतलेला मेघांच्या मोहात मोर वा
वाळुवरची रेघ मी,माडातला वारा
कौलातली धारा अन शब्दांचा मारा

मि तरी कोण  हा आकाशातली वीज ही
क्षणभंगुरसे बुडबुडे आणि जलतरंग हा
जलप्रपात मि ,जलतुषार मि
क्षण ओहोळ मि घनकल्लोळ मि

मि तरी कोण तो हा एक रुपया जुना
चालतो अन चालवितो सर्वह्या जना

कृष्णविवर

लोकांच्या नशिबात सुर्याभोवती फिरण आहे
असेल माझ्या नशिबी कृष्णविवराची परिक्रमा
असेल ही माझा मार्ग कठीण अस्पष्ट आणि अंधारलेला
परंतु हाच शिकवेल मला अंधारात ही चालायला
न लडखडता ,
देईल मला अनुभव कमी वेळेत अधिक खुप अधिक
आणि
मग मला चमकण्यासाठी कोणाच्या परावर्तीत
किरणांची गरज पडणार नाही ,
कारण मि ग्रह नाही जो परप्रकाशावर चमकेल मि
तारा बनेल ज्याकडे प्रकाश स्वतःचा असेल ,
आणि जो उजळुन टाकेल अशा हजारो ग्रहाना !
होय मि ताराच असेल !

समाजा

किती रे छान पणे स्वतःच रुप लपवितोस
जो लोकांसमोर तुला उघडं पाडतो त्यालाच वेडा ठरवितोस
तु राजकारणी आहेस कि माथेफिरु कळत नाही मला
जो तुझी साथ सोडतो त्यालाच तु संपवितोस
तु भोंदु साधुच असशील वरवर सत्यप्रकाशाची आस धरणारा
आणि मनात घोर अंधार पाळणारा ,
श्रीमंतामागे धावणारी वेश्या ही तुच आहेस बस
पदर नाकभर ओढलेला पतिव्रता भासणारा
हळव्या लोकांस जीवंत गिळणारा नरभक्षी तु ,भावनाशुन्य असणारा
किती व्यक्तीमत्व आहेत नक्की, खरे ते कोणते तुलाच अगम्य आहे
अरे समाजा तु आहेसच बहुरुपी खर्या चेहर्याआड लाख काळे चेहरे
असणारा