छेडुन गेल्या तारका,मन सतार हलकेच ही
तुला आठविले सखे,सहजची मनघनातुनी
सहजची मि सोडले ,बंध भावनांचे खुले
धुके आठवांचे गेले ,तन मन शहारुनी
शहारल्या मना छेडतो,मंदगंधित द्वाड वारा
भास वार्याचाच की,उष्ण श्वास तुझा हा
त्या श्वासाचा गंध ,नशाच मज चढवितो
अन खुळ्या मना माझ्या,तुजप्रती वेडावितो
वेडावल्या मनी मग,घोंगावती आठवणी
मन श्वास संथ होतो,भेट पहीली आठवितो
आठविता मग माझा,हृदय नाद संथ होतो
एकएक हृदयतंतु मग,हळुवार शांत होतो
छेडुन गेल्या तारका ...
बाजी©
येशील का सखे पुन्हा त्याच जीवन वळणावरी
त्याच भावबंधांच्या त्याच किनार्यावरी
येशील का सखे पुन्हा मन मोहक क्षितिजावरी
त्याच नभधरणी च्या त्याच त्या प्रणयस्थली
येशील का सखे पुन्हा त्या फुलाच्या गंधकोषी
त्याचसुख मकरंदाच्या त्या अत्तर कुपीपाशी
येशील का सखे सोबती दुःखसागराच्या तळाशी
सोबतीने तैरताना तरुन जाऊ शेवटासी
येशील का सखे पुन्हा ....
बाजी©
आठवणींच्या धुक्यात सखये मन असे शहारले
घैऊन दुलई कालाची तुझ्या आठवणीत निजले
अजुनी ताजी फुलांसारखी पहीली भेट आठवली
नजर मनाची त्या रस्त्यावर ,त्या फाटकावर विसावली
हटवुनी ताटवा आतुन कोणी वनमाला जणु आली
तशी तुझी ती गोड साजरी छटा मना भावली
पाहुनी मजला जणु वनराणी विरल्यागत हे झाले
काळ वेळ अन भान स्वतःचे तुज पाहता हरवले
आठवते झुकलेली नजर ती जेव्हा मी पाहीली
हृदयी माझ्या प्राजक्त पुष्पांची वर्षा जणु झाली
त्या वेळेला त्या छबीला मी हृदयात असे मांडले
त्या दिवसाच्या त्या भेटीला हृदयातची कोंडले
तो पावेते हृदय माझे अकारणची धडकले
मग त्याला ही धडकण्याने कारण सहज मिळाले
हृदयातील स्वप्नांस प्रतिक्षा आहे
निर्जन वाटे ची
निर्फेन लाटेची ,सुगंधीत काट्यांची
प्रेमदायी नात्यांची,सुरमयी दुःखांची
रंगमयी रातींची ,निर्व्याज प्रीतिची
परंतु या कल्पनातीत स्वप्नात
वाट पाहणारे हृदयास डोळे नाहीत,ते अंध आहे जन्मापासुन अगदी
आणि म्हणुनच की काय ते
हे नेत्र ,ही लोचने ही असली
असली स्वप्ने पाहत नाहीत ,
असल्या अपेक्षा करत नाहीत असे हिरमुसुन ही जात नाहीत
दुःखाच्या त्रासाच्या गर्तेत डुंबत नाहीत परंतु
न जाणो का
तरीही प्रत्येक रात्री ती लवकर दमतात ,थकतात,
मिटतात हृदय मात्र चालुच असते
कायम अव्याहत अखंड
त्याची स्वप्ने उरात घैऊन , कदाचित
प्रत्येक वेळी ही नेत्रे ह्या बुद्धी करवी या हृदयास सांगुन सांगुन सांगुन,सत्यअसत्याची जाणीव करुन देता देता थकुन जातात रंतु हे हृदय मोठे हट्टी वाटते ते कधीही ऐकत नाही ,ते म्हणजे स्किझैफ्रेनियाच्या रुग्णासारखै आपल्याच धुंदीत ,नादात ,तालात नाचत असते उड्या मारत असते
शेवटी हताश होऊन ही नेत्रे ही गात्रे ही बुद्धी थकुन जाते
आणि आपण झोपतो
मात्र हृदय तरीही धडधडत असते
जीवंतपणाची जाणीव करुन देण्यासाठी अगदी दररोज
बाजी©
सहजा उतरले नभ भुवरी
झालेच नं मिलन तयांचे
पसरल्या नक्षत्र चांदण्या
नव्हे रे दवबिंदु तृणाते
अग पहाटे इतक्या का
घाईत निघुन जातेस
तुज्या घाईने तयांचे
बोलणे अर्धवट राहते
युगलोटावे तैसे दिन
हळुवार सरकत जातो
सोबत भेटीची तिच्या
उत्कंठा वाढवित नेतो
मग हळुवार नभमनी
ती रात्र उतरत जाते
मनी नभाच्या कसली
स्वप्नांची गर्दी होते
तळमळत नभ भुप्रियेला
हळुवार साद घालतो
शीतलफुंकर घालुन तिचे
अंग शहारुन जातो
इतक्यात अलवार कशी
रात्र निघोन जाते
मग नभ भुवरी अलगद
नक्षत्रासह येते
रोज रोज दो क्षणांची ही
भेट नशिबी तयांच्या
तरीच जन्मांतरीची
नात्यात गोडी तयांच्या
ह्या इथे आत,हृदयात त्यातील कपाटात आहेत आठवणी तुझ्या
त्या कपाटात बाजुच्या कप्यात आहेत छटा तुझ्या
अजुनी आत गडद अंधारात सुप्त आहेत भावना
सुप्त भावनात अतीखोल आत आहेत कामना
अजुन ही हृदयात
ह्
बाजी©
May be death make us this much beautifull
beautifull in everyones heart
so I wanna ask lord yama ,
do death will make me this much beautifull ,
my life beautiful or also my personality or charecter if yess
I wanna die
I wanna deeply sleep in their heart forever
and wanna drink the nectar of peace
which will never get end untill eternity
baaji©
जीवन एक प्रवाह आहे नदीसारखाच अगदी ज्यात कोणासाठी ,कशासाठी थांबणे शक्य नसते अगदी मृत्युच्या महासागरास मिळेपर्यंत तरी नाहीच
जीवनप्रवाहामध्ये वाहुनही एखाद्या अलग दिशेस विलगपणे वाहणार्या जीवनास या प्रचंड एकदिशाप्रवाहीत प्रवाहाविरुद्ध वहायचे असते तेव्हा तो एकटा पडतो तरीही सतत त्या प्रवाहास धक्कै देत राहतो कारण त्याची दिशा हेच त्याच्या जीवनाच ध्येय असते ,शेवटी
दिशा हीच जीवनध्येय आहे मग ती पाण्याची असो वा मानवी जीवनाची .
आयुष्यातील बर्याच सत्यांची जाणीव ही निसर्गात आल्यावर होते बाकी .
माणसाच्या गर्दीत ही आपण एकटे असतो आणि निसर्गाच्या एकांतात ही एक बोलकेपणा असतो. मानवी गर्दीतील शांततेत तुम्हाला कधी मनःशांती मिळत नाही ती निसर्गाच्या कोलाहलात नक्कीच असते अखंड प्रवाह आणि शिलाखंडांचे जेथे नित्य संगर चालु असेल त्या गोंगाटात
आणि नित्य जेथे नभधरणीची रतिक्रिडा चालते त्या सदाहरित वनातील शांतता अगदी तेथील असंय अगणित आणि नित्य जीवनसंघर्षा मधुन ही जाणवतेच नं परंतु माणसाच्या कृत्रिम शांततेत ही किती गोंगाट असतो ,
स्वार्थादी राग,लोभ आणि अहंकाराचा,हा गोगाट तिकडे नदीकाठी कधीच नसतो
तेथील प्रवाहात,जलतुषारात लपलेली असतात सत्ये आणि माणवास ती सत्ये उमजावणारी समजाविणारी एक जादु, जादु!
हो जादुच!कारण आम्हाला तेथे गैल्यावर जीवनसत्ये समजतात जी अनादी आहेत ,चार क्षण स्वत्व विसरुन बसल्यावर
आपल्या जिविताची कारणे समजतात ,ही सत्ये का आम्हास पुर्वी माहीती नव्हती असे कधीच नव्हते परंतु मग उमजत का नव्हती ?
तर या दोन्ही गोष्टींमध्ये होता पडदा ,पडदा?
अहंकाराचा,लोभाचा ,मायेचा तो एथे या ठिकाणी येतान गळुन पळुन पडलेला आणि तो टाकुन जोव्हा आपण निसर्गात जातो तेव्हा आई प्रमाणे ती नदी आपणास हे सर्व समझिविते,उमजविते आणि म्हणुन ते आपल्याला पटते ही .
दोन विरुद्ध दिशाप्रवाह,खनिज धातुकण आणि वायुसमवेत पंच महाभुतादी मिश्रणातुन जसे
जीवन निर्माण होते याचे साम्य मला दोन सुक्ष्मप्रवाहाच्या भिडण्यातुन निर्माण झालेल्या फेसाप्रमाणे भासते परचंड निसर्गप्रवाहाच्या कालचरात ज्याप्रमाणे या फेसाचे आस्तित्व काही क्षणमात्र असते तसेच या शरिराचे आहे बस कर्मवैविध्यातुन हे आपल्या जीविताची वेगळी छाप सोडुन जातात
शेवटी दिशा कोणतीही असो ,ध्येय काहीही असो ,ते तुम्ही ठरवा अथवा ठरवु ही नका निसर्गपुरुषाने कालचक्राशी संधी करुन या जीवनप्रवाहास एक ध्येय जन्मतः दिलेले आहे ते म्हणजे मृत्यु
इथे ही हा प्रवास थांबत नाही बस्स मृत्यु हेच ते ठिकाण आहे जेथुन पुर्वजीवनाची दिशा बदलते पुन्हा फिरुन इथेच येण्याकरिता जीवनचक्र ही एक जलचक्रासारखै आहे नाही का
बाजी©
०९०.८.२०१८
हो वेळ तर जाणारच आहे
चल एक शर्त बुरे वक्त मै तुझसे लगाता हु
तु युही ठहर कर दिखा मै तुझे बदल दिखाता हु
न तु कायम होगा न ए हालात होगै मेरे
चल इन्हे बिगडने को कह मै सवार दिखाता हु
चल मौत तु दिखा आकर बेवक्त कभी
मरकर मै तुझे मृत्युंजय बन दिखाता हु
न मै मिटुंगा न नाम मेरा धरासे
तु कर प्रयास मै तुझै उभरकर दिखाता हु
चल समंदर तु भी कर कोशीश डुबाने की मुझे
डुब तुझमे मै गोता तुझे मार दिखाता हु तु
कर कोशीश अपनी तुफानसे मेरी नौका डुबाने की
मै चीरकर तुझे सफर पुरा कर दिखाता हु
बाजी
स्वप्नास पहाटे स्वप्न पडलेले
आज म्या पाहीले
स्मित ही अलगद लाजत हसलेले आज म्या पाहीले
आठवणींच्या साखळ्याही गुंतल्या आठवणीत कशाच्या
चांदण्यासवे बागडताना चांदरातीस म्या पाहीले
अलंकार, अनुप्रास
बाजी©
शोधतो आहे मि
माझ्या कवितेतील ती
तीच्यातील मि
अन माझ्या तील ति
शोधतो आहे मि माझ्या कवितेतील ती
मस्त मोकळ्या रानशिवारीचा वाराच आहे मि
पुष्पताटव्यातील गंधित लाजरी मंद झुळकच ती
प्रवाह माझा भलतातरी ती मिसळता गंधुन जातो
असाच मग मि माझ्यात तिजला सैरभर शोधतो
बाजी©
30-08-2018
काय चालले मनी कोणाच्या आम्हा
काय कळावे
इशारे अस्पष्ट नजरेचे आम्हा कसे वळावे
ही प्रीत असे की
रित कोणाची कोडे कसे सुटावे
आजाणपणी हे जाणल्याचे आमचे सोंग कसे वटावे
अलंकार, दामयमक
बाजी©
अकाशाने ही एकदा खाली पडुन बघाव
धरतीने ही कधी उंच उडुन बघावं
तोडाव्यात सीमा नियमांनी स्वतःच्या
स्वप्नानेही झोपुन गाढ सुंदरस स्वप्न बघाव
अकाशाने ही एकदा खाली पडुन बघाव
धरतीने ही कधी उंच उडुन बघावं
तोडाव्यात सीमा नियमांनी स्वतःच्या
स्वप्नानेही झोपुन गाढ सुंदरस स्वप्न बघाव
सैतानाने ही एकदा जिकुन बघाव
अमर देवानं ही एकदा मरुन बघाव
वैरानं ही प्रेम करताना इथे
काट्यांनी ही एकदा बहरुन बघावं
आयुष्यान स्वतः जगुन बघाव
अग्नीचही अंग कधी शहारुन जाव
खोल खोल गर्तेत
समुद्रा,
तु ही एकदा बुडुन बघावस
बाजी
न नको रे आता मना
सोडलेली वाट पुन्हा
ते दिवस अन ते
शरदचांदणे पुन्हा
तीच नाती तीच जाळी
एकटेपण अन रात्र काळी
तेच विचार तिच वादळे
आज आता शमवी पुन्हा को रे आता मना
सोडलेली वाट पुन्हा
ते दिवस अन ते
शरदचांदणे पुन्हा
तीच नाती तीच जाळी
एकटेपण अन रात्र काळी
तेच विचार तिच वादळे
आज आता शमवी पुन्हा
थोडीसी उम्र कटाकर ऐ जिंदगी हमने राज कई देखे
काले धुए मे लिपटे कुछ कल कुछ आज कई देखे
न
थी खबर फितरते सुरत की जमाने तेरी
दुनिया मे रहकर हमने हमने नकाबपोश्त चेहरे कई देखै
बाजी
झुकी नजरोसे देखा उन्हे तो
क्या बताऊ ऐसी बहार आयी
छोड पुनम को उतर दिल मे चाँदरात आयी
न हुयी नजरोसे गुफ्तगु फिर भी
होठो पे दिल की बात आयी
उठी पलके जब उनकी हमारी तरफ
तो मचलकर दिल मे इश्क की फुहार आयी .
झुकी नजरोसे देखा उन्होने
तो क्या बहार आयी
न हुयी गुफ्तगु नजरसे फिर
भी दिलमे इशक की फुहार आयी
पदावली गतकर्माची सुटता ही सुटेना
सुत्रे जीवनाची माझ्या गणितात बसेना
मायेच्या चक्रात माझा प्राण असा गुंतला
क्षितिज शोधण्या कोणी जिप्सी जणु निघाला
क्षितिजापार वाट ही जाते कोठे कळेना
आयुष्यवात मजला वाहवितो कुठे कळेना
गुंततो मायेत मि अलिकुली भ्रमर जसा
प्रारब्ध गतजन्मी चे नेते कोठे कळेना
रे कृष्णा पुन्हा गिता आम्हास सांग आता
कर्मयोग खरा तु आम्हास दाव आता
बोल आमचे हे बुडबुडे जलावरचे
या तरुणास आमच्या तु अर्जुन दाव आता
भरकटलो आम्ही राष्ट्राच्या अवघ्या साठीत ह्या
भरकटलेल्या यौवनास ह्या आशेचे क्षितिज दाव आता
पुराणे अवडंबरे कांडात धर्म उरला
राक्षसाचा दंभ ब्राह्मणी नाकात शिरला
वेदसंहीता उरल्या पाठ मुखोद्गत पंडीताच्या
गिता कपाटात पडल्या वाड्यात ब्राह्मणांच्या
धर्मवीर क्षत्रिय आज दर्पात पार बुडला
सोडुन खड्ग हातीचे म्लेंच्छपायी पडला
नशा चढली ताकतीची अंगीचा धर्म सुटला
तुझा क्षत्रिय हा आता नशेत पार बुडला
क्षितिजासम आभासी कृष्णा हा धर्म आज उरला
कामचुकार लंबोदरा हाती कर्मयोग बघ उरला
कर्तव्यच्युत भरतपुत्र आज जातीत विभागला
आपल्याच सहउदराचा हिंदु वैरी आज बनला
घे चक्र आज पुन्हा तु हाती फिरव पुन्हा चाके
संपवुन टाक मन्वंतर वा आता अवतार पुन्हा घे
तु ओढ रथ अर्जुनाचा पुन्हा रुप दाखविते ते
तु सांग गिता पुन्हा वा बुडव द्वारिके ते
विचार...
मी तरी कोण हा एक पक्षी पाहुणा
गुंतलेला मेघांच्या मोहात मोर वा
वाळुवरची रेघ मी,माडातला वारा
कौलातली धारा अन शब्दांचा मारा
मि तरी कोण हा आकाशातली वीज ही
क्षणभंगुरसे बुडबुडे आणि जलतरंग हा
जलप्रपात मि ,जलतुषार मि
क्षण ओहोळ मि घनकल्लोळ मि
मि तरी कोण तो हा एक रुपया जुना
चालतो अन चालवितो सर्वह्या जना
लोकांच्या नशिबात सुर्याभोवती फिरण आहे
असेल माझ्या नशिबी कृष्णविवराची परिक्रमा
असेल ही माझा मार्ग कठीण अस्पष्ट आणि अंधारलेला
परंतु हाच शिकवेल मला अंधारात ही चालायला
न लडखडता ,
देईल मला अनुभव कमी वेळेत अधिक खुप अधिक
आणि
मग मला चमकण्यासाठी कोणाच्या परावर्तीत
किरणांची गरज पडणार नाही ,
कारण मि ग्रह नाही जो परप्रकाशावर चमकेल मि
तारा बनेल ज्याकडे प्रकाश स्वतःचा असेल ,
आणि जो उजळुन टाकेल अशा हजारो ग्रहाना !
होय मि ताराच असेल !
किती रे छान पणे स्वतःच रुप लपवितोस
जो लोकांसमोर तुला उघडं पाडतो त्यालाच वेडा ठरवितोस
तु राजकारणी आहेस कि माथेफिरु कळत नाही मला
जो तुझी साथ सोडतो त्यालाच तु संपवितोस
तु भोंदु साधुच असशील वरवर सत्यप्रकाशाची आस धरणारा
आणि मनात घोर अंधार पाळणारा ,
श्रीमंतामागे धावणारी वेश्या ही तुच आहेस बस
पदर नाकभर ओढलेला पतिव्रता भासणारा
हळव्या लोकांस जीवंत गिळणारा नरभक्षी तु ,भावनाशुन्य असणारा
किती व्यक्तीमत्व आहेत नक्की, खरे ते कोणते तुलाच अगम्य आहे
अरे समाजा तु आहेसच बहुरुपी खर्या चेहर्याआड लाख काळे चेहरे
असणारा
आधाराशिवाय वाढलेली रोपटी पुढे अजस्त्र आकाराच फळाफुलांनी बहरुन कित्येका साठी आधार बनलेला वृक्ष बनत असला तरी काही रोपटी आधाराविणा जळताना ही पाहीली आहेत , खुंटताना पाहीली आहेत आणि दिशाहीन पणे वाढताना पाहीली आहेत .
फरक असतो जिद्दीचा ही जिद्दच असते ,
जगण्याची !
जी सक्षम बनविते जगण्यासाठी ,विचार देते प्रगतीसाठी आणि दिशा दाखविते वाढण्यासाठी
म्हणुन आधार नसलेल्या रोपट्याना स्वतःचा आधार स्वतःच बनुन आभाळाला आव्हान द्यायला जमतं
डोक्यावर आभाळ नसलेल्या पाखराना आपलं आभाळ स्वतःच निर्माण करायला जमत तर
अनाथाला स्वतःचा बाप स्वतः बनायला जमत !
तो अनाथ कधी आत्महत्या करत नाही ,
ते पाखरु कधी उडणे सोडत नाही की
ते रोपटे जगण्याची आशा सोडत नाही !
कमी वेळात आधार घेऊन वर चढलेली वेली काही दिवस आधारहिन संथ गतीने वाढणार्या रोपाला वाकुल्या दाखवितील ही परंतु एकदिवस तशा असंख्य वेलींचा आधार त्या झाडालाच बनावे लागते .
या खडतर प्रवासात तो नुसता शरिराने नाही तर मनाने ही मोठा झालेला दिसतो तर शरिरासोबत मन ही तितकेच अजस्र मोठे आणि सर्वसमावेशक
मोकळे बनलेले असते .ही मोठी देणं त्या अनाथास मिळालेली असते जी
त्यामार्गावरुन जाणार्या प्रत्येक वाटसरुस नियतीने शिदोरी स्वरुप आयुष्यभर पुरेल इतकी बांधलेली असते ,
आणि तो वाटसरु ही तिच्या शी वचनबद्ध असतो की ही शिदोरी "माझ्यां" 'साठीच असेल अंतस्थः ते "माझे" म्हणजे सर्व जगच तो समजत असतो
ही मनाची विशालता त्यावर त्या प्रवासातच भाळलेली असते ...
बाजी©
आज उजळली घोर रात्र
तु नभांगणी येता
विसरला चंद्र नक्षत्रास
तुझे रुप पाहता
परावर्त चंद्रकिरणासम
तुजमुखाची प्रभा
त्या दाक्षायणी हरवल्या
हे लावण्य तुझे पाहता
हातांत लाजुन चेहरा
तु असा लपविलेला
गोड गुलाबी गुलाब
जसा कळीत लपलेला
इक और से मै चाहु तुझे
इक और से तु चाहे मुझे
इक और बसा है यह दिल
कही और यह दिल धडके
कही और गिरे सावन की बारिश
भिगे कही और यह तन जलमे
भिगे कही और तन फिर क्यु
जलता है दिल उसकी याद मे
बाजी
यमधर्मा एवढे ऐकशील का ?
मला वेळ थोडा देशील का ?
कधी न सांगता तिला
घर सोडले नाही मी
आता माझ्या प्रवासाचा
निरोप तु देशील का ?
उशीरा परतुन येताना
तिचा चिंतेने ग्लानिस्त
चेहरा आज ही आठवतो मला
आज मृत्युशय्येवर या
तिच्या चिंतेतील माया आठवते मला
हसतमुख तिला निरोप मला देऊ देशील का ?
यमधर्मा माझ एवढे तु ऐकशील का ?
हात हाती देऊन सये वचन तु देशील का
मन मी झालो जरी भाव तु होशील का
हात हाती घेऊनी हृदयी लावशील का
भाव मी झालो जरी स्पर्श तु होशील का ?||1||
हात हाती देऊनी सये वचन तु देशील का
उधाणल्या मनी आता लहरी उसळशील का
मन लहर मी झालो जरी पवन तु होशील का
नयन पाहता भरतीस मनसागर पावतो का
पवन मी झालो जरी पुर्णचंद्र तु होशील का ? ||2||
हात हाती देऊनी सये वचन तु देशील का
शरीर महाली माझीया हृदयी राहशील का
बनोन हृदय स्पंदने छातीत धडकशील कां
स्पंदनाच्या धडधडीतला श्वास तु होशील का
श्वास मी झालो जरी प्राणवायु तु होशील का ? ||3||
बाजी©
त्या रात्रीचा पाऊस सखे
अजुन ही पडतोच आहे
डोळ्यातुन विरह मृग
अजुन ही झडतोच आहे
त्या रात्रीचा पाऊस सखे
अजुन ही भिजवतो आहे
हृदयातील वणवा माझ्या
अजुन विझतोच आहे
त्या रात्रीचा पाउस सखे
गंध मातीतुन उधळितोच आहे
मन तुझ्या आठवणींच्या
सहवासात गुंतवितोच आहे
त्या रात्रीचा पाऊस सखे
अंग अजुन शाहारितोय
उब तुझ्या श्वासांची आज
पुन्हा आठवितो आहे
बाजी©
लेवुनी लावण्य आलीसी कोठोनी
पुसती माझे मन तुजला
नजर अशी नेटकी रम्ये
पाहता बघ हा जीव भुलला
मृगसम सुंदर चाल अशी
तु न वाटसी या धरेची
विचार करता हे मन बोले
न असे सौंदर्य अन्यत्र पहा
हळुवार कानशीली वारा बोले
हे तर सत्तावीसवे नक्षत्र अहा
तु तर सत्ताविसवे नक्षत्र नां
फिरुनी पुन्हा ,नवी भासतेस
दरवेळी तुझीयात नवे काही
फिरुनी हे मन बघ मुग्ध होते
तुझ्या अनोख्या छटेत बाई
मी गुंगतो पाहता मती गुंगते
उधळन पाहोनी सतरंगी ही
हरवतो चंचल नयनी तुझ्या
फिरुनी भासती नवेच काही
प्रिये अशी तु नवी हरवेळी
गर्दी भावनांची मन ओहोळी
उठती लोट प्रेमलहरींचै हे
नवे दरवेळी तयात काही
बाजी©
फितरत ए सरहद बडी कातीलाना है
शायद बडी खुबसुरत हसिना है
©baaji_pandav
बहुत खुबसुरत होती है वह सफर
जिसमे साथ सिरफ
जज्बात ए दिल का होता है
बहुत खुशनुमॉ है वह जिंदगी जिसमे
खयाल बस हिंद का होता है
फर्ज ए रिश्ते निभा लेता है
हर कोई यहा लोगोसे
खुशनसिब बस तिरंगे मे लिपट कर
मा का ऋण
चुकानेवाला होता है
बाजी©
न मदीरा मे उतनी नशा है
न मदीराक्षी के रुप मे
जो न उतरती कभी वह सिर्फ
वतन ए मोहब्बत की नशा है
बाजी©
हम हिंद के गाझी है
वतनपर मिटने को राजी है
कोई रिश्ता नही उंचा इक
देशधरम से उपर
शत्रुंजय हम बाजी है
बाजी©
फिर गुंजेगी खनककर
समशेर हमारी
फिर होगा तांडव रण मे इक
बार हमारा
हम हिंदु है अघोर रणप्रचंड
रुद्र के
फिर होगा अखंड हिंदुराष्ट्र हमारा
बाजी©
रो रही है धरती याद मे अपने बेटो की
मिट गये जो देशधरम पर वही
............सुखदेवभगत सिंग की
समय न हुआ थोडा अब तो
.... ...भुल गये है हम इनको
त्याग सिख ना पाये इनसे
क्यो कहते है वंशज इनकी।।
#बाजी
तुजसाठी मरुन पुन्हा तारका पुंज होईन
तेजाने अल्पशा माते अगणित पिढ्या घडविण
नाही अन्य मनिषा आज मम हृदयांतरी
फडकत राहो विजयध्वज उंच मेरुशिखरी
वंदे मातरम !
लीन थे हम दंगो मै
कोई रो कर सुबक रहा था
लडते पुत्रोको देख यहा
माँ का दिल तुट रहा था
समय नही था किसी को
सिसकारे उसकी सुननेका
बहते पवित्र मा के आसु
अपने हात से पोछने का
भुल गये क्या हम इतने मे
कैसे स्वतंत्र्यता हमने पाई थी
खुन बहा कर कैसे विरोने
एकता राष्ट्र मे लाई थी
बाजी©
..जाग उठा था हिंदुराष्ट्र
जुल्म सह के सालोसाल
सहीष्णुता की विफलता को
.......वह समझा था सालोबाद
आत्मघात है यह धरम के लिये
......... राख्यो रे थोडी लाज
हिंदुस्थान हमारा है
.........हर हिंदु था भाई आज
आयोद्ध्यामे बसा प्रभु
,,......देख रहा था राह आज
इतीहास बदला रे हमने
.......आज सहीष्णुता छोड ही दी
औकात भुल गये थे कुत्ते
........ लाथ मारणा जरुरी था
बाबरी ढह गयी थी
.......आज अयोध्या मुक्त हुई
.हिंदु नाम पर एक हुये हम
.......... इतीहास था बनाया आज......
#बाजी
दिल के राज कभी छिप नही सकते
बनकर धडकन सुनाई तो देंगे
भरोसे का मजाक बनानेवाले
कभी तो संजीदा होंगे
दिलग्गी हारना तो आमबात होती है
जिंदगी मे दिल्लगी अपनी जगह होती है
अल्फाजो मे रह गया प्यार ये न समज तु
क्युकी टुटे दिल के अल्फाजो से ही तो
मुहब्बत की शायरीया होती है !
बाजी©
2]
मोहब्बत की है तो चाहे अब तुफान आ जाये
हमारी भरी जिंदगी मे चाहे सैलाब आ जाये
दम आगया इन धडकनो तेरे साथ होनेसे
अब मेरे खिलाफ शैतान तो क्या भगवान आ जाये
3]
बहुत जादा महंगे होंगे वह पल हमारे
ऐ दोस्त
कितना भी कमाऊ खरिद नही पावुंगा
©baaji_pandav
इस दिल की गहराई
नापने पैमानो की जरुरत कैसी
जरुरत बस अम्लान नजर की है
साफ दिल सब युही बया कर देगा
बाजी©
झुठ के मुखौटे पहने है सब
न जाने क्यु हमे पहनाना
चाहते है
जानते है हमारी फितरत कुछ
और है
फिर क्यु हमारी शख्सीयत
बदलना चाहते है
बाजी©
कहने को दोस्त बहुत है
मानने को रिश्ते बहुत है
सच झुठ की दुनिया मे
कैसे पहचानु
एकपर यहा मुखौटे बहुत है
बाजी©
देख पगली यह दुनिया गोल है
जिस जगह आज मै हु कल कोई और है
मरोडकर किसी दिल को न कर
गुरुर अपने शबाब ए हुस्न का
इस गम ए मोहबत के गर्दीश मे
इस जगह आज मै हु जरुर कल तु है
बाजी©
हररात चर्चे चाँद के
जरुर हो सकते है
छोटे सितारो की चमक
को लोग नजरअंदाज
कर सकते है
फिर भी हम मश्गुल रहैंगे
अपने ही धुंद मे
किराये की रोशनी पे
चांद के और कितने दिन
चल सकते है !
बाजी©
गलत तो थे हम
न थे उसुल कभी
गरिब तो थे हम
न था यह मन कभी
बद्शक्ल है सुरत
न है दिल कभी
मोहब्बत थी रुहसे
न थी जिस्म से कभी
©baaji_pandav
गलत तेरी सोच थी..
मै मोहब्बत कहता था
तु जिस्म मे
उलझ जाती थी !
©baaji_pandav
ठुकराकर किसी चीज को
यु अनदेखा कर छोडना नही
आँखोसे एकबार देखना जरुर
ठुकरानेपर कही वह टुटा तो नही .....
©baaji_pandav
कुछ वह जमाना भी था जो गुजर गया
वह लेकर साथ वक्त और उसुल गया
करता नही कोई बीनपैसे के यहा अब दोस्ती
औकात दोस्तीका पहला पैगाम बन गया
©baaji_pandav
नही खरिद सकता यहा दोस्ती मै
इस शहर मे अकेला ही ठिक हु
जाहीर सी बात है यह ए जमाने
मै यहा उतना अमिर नही हु
©baaji_pandav
